Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΒΒΑ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΤΟΥ ΙΟΡΔΑΝΙΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.
[slideshow]
Τήν Πέμπτην, 4ην /17ην Μαρτίου 2011, ἑωρτάσθη ἡ μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου εἰς τήν ὑπ’ αὐτοῦ ἱδρυθεῖσαν τόν 5ον μ.Χ. αἰῶνα Ἱεράν Μονήν εἰς τήν ἔρημον τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ εἰς μικράν ἀπόστασιν πρό τῶν ἐκβολῶν αὐτοῦ εἰς τήν Νεκράν Θάλασσαν. Ὁ Ἅγιος Γεράσιμος, καταγόμενος ἐκ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ἦλθεν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν τό 451 μ.Χ., ἔτος ἀκμῆς τῶν Μονοφυσιτικῶν ἐρίδων καί ἔτος τῆς 4ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Χαλκηδόνος, τῆς δογματισάσης περί τῆς μιᾶς ὑποστάσεως καί τῶν δύο φύσεων ἐν τῶ Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ.Κατ’ ἀρχάς ἐπηρεάσθη ἐκ Μονοφυσιτικῶν κύκλων, ἐπανέφερεν ὅμως αὐτόν εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν ὁ περιβόητος Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας Εὐθύμιος ὁ Μέγας.
Μετά τήν ἐπιστροφήν του εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν, ὁ Ἅγιος Γεράσιμος ἀνεδείχθη μέγας καί ἔνθερμος ὑποστηρικτής τοῦ δόγματος τῆς Συνόδου τῆς Χαλκηδόνος καί ἵδρυσε τήν ἐν λόγῳ Ἱεράν Μονήν, ἡ ὁποία ἐπί τῶν ἡμερῶν αὐτοῦ καί μετά ταύτας ἐπί αἰῶνας κατέστη Ὀρθόδοξον μοναστηριακόν κέντρον καί ὄασις φιλοξενίας τῶν πανταχόθεν τῆς γῆς συρρεόντων προσκυνητῶν.
Εἰς τήν Μονήν ταύτην ἐτελέσθη τήν ἡμέραν τῆς μνήμης αὐτοῦ ἡ θ. Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ πλειάδος ἱερέων καί συμμετέχοντος πυκνοῦ ἐκκλησιάσματος ἐκ τῆς Ἁγίας Γῆς καί προσκυνητῶν ἐκ διαφόρων Ὀρθοδόξων χωρῶν, παρουσίᾳ δέ καί τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου.
Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θ. Λειτουργίας ἡ Α.Θ.Μ. ἀπηύθυνε τόν κάτωθι λόγον πρός τό ἐκκλησίασμα, ἔχοντα ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:
«Τήν κλίμακα τῶν θείων ἀρετῶν διανύσας πρός νοητῆς θεωρίας ἀνελήλυθας ὕψος καί θείων μυστηρίων τοῦ Χριστοῦ ἐμφάσεις ὑπεδέξω καθαράς. Διά τοῦτο, Θεοφόρε, σέ εὐσεβῶς τιμῶμεν καί βοῶμεν: Δόξα τῷ ἐνισχύσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι. Δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ πᾶσιν ἰάματα».
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Σήμερον ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τιμᾷ εὐσεβῶς, ὡς ψάλλει ὁ ὑμνῳδός, τήν μνήμην τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Γερασίμου τοῦ Θεοφόρου, τοῦ ἀσκήσαντος ἐν τῇ ἐρήμῳ τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ.
Ὁ Ἅγιος Γεράσιμος διανύσας τήν κλίμακα τῶν ἀρετῶν, ὡς λέγει ὁ μελῳδός αὐτοῦ, ἀνῆλθεν εἰς ὕψος νοητῆς θεωρίας καί θείων μυστηρίων τοῦ Χριστοῦ. Ἐπέτυχε, μέ ἄλλα λόγια, ὁ Θεοφόρος Γεράσιμος νά ἑνωθῇ με τόν Χριστόν γενόμενος οὕτως Ἅγιος, ὅπως εἶναι γραμμένον εἰς τήν Ἁγίαν Γραφήν: Νά εἶσθε ἅγιοι, διότι ἐγώ εἶμαι Ἅγιος, λέγει πρός ὑμᾶς ὁ Κύριος. «Διότι γέγραπται ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγώ ἅγιος εἰμί», (Πετρ. Α’,16).
Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου, μᾶς καλεῖ νά γίνωμε ἅγιοι, δηλαδή κοινωνοί τοῦ ἀληθινοῦ φωτός. «Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου. Ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς», (Ἰωαν. 8,12). Ἐκεῖνος πού μέ ἀκολουθεῖ μέ πλήρη ἐμπιστοσύνην καί ἐλπίδα καί με πρόθυμον ὑπακοήν εἰς τούς λόγους μου, λέγει ὁ Χριστός, δέν θα περιπατήσῃ οὔτε θά εὑρεθῇ ποτέ εἰς τό σκότος τῆς πλάνης καί τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά θά ἔχῃ μέσα του τό ζωηφόρον καί πνευματικόν φῶς, πού προέρχεται ἀπό τήν ἀληθινήν ζωήν, τόν Θεόν. Τό βαθύτερο πρόβλημα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ ἐλευθέρα ἐπιλογή του, μεταξύ ἀγνοίας καί ἀληθοῦς γνώσεως, μεταξύ σκότους καί φωτός. «Αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τό φῶς ἐλήλυθεν εἰς τόν κόσμον καί ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τό σκότος ἤ τό φῶς, ἦν γάρ πονηρά αὐτῶν τά ἔργα» (Ἰωαν. 3, 19). Ὁ λόγος λοιπόν καί ἡ αἰτία, διά τήν ὁποίαν κρίνονται καί καταδικάζονται ἁμαρτωλοί, εἶναι οὗτος, ὅτι τό φῶς τῆς ἀληθείας, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἦλθεν εἰς τόν κόσμον, ἀλλ’ οἱ ἄνθρωποι ἐπροτίμησαν τό σκοτάδι τῆς πλάνης καί ὄχι τό φῶς. Καί ἔκαμαν τήν προτίμησιν, τήν ἐπιλογήν αὐτήν, διότι ἦσαν πονηρά τά ἔργα τους.
Ἐξάλλου, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός παραγγέλλει: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι», (Ματθ. 16,24). Αὐτήν ἀκριβῶς τήν παραγγελίαν τοῦ Χριστοῦ ἐπέλεξεν μέ τήν ἐλευθέραν βούλησίν του καί ὁ Ἅγιος Γεράσιμος. Διά τοῦτο ὁ ὑμνῳδός του λέγει: «Πάτερ θεόφρων Γεράσιμε, ἀναπτερώσας τόν νοῦν πρός Θεόν διά πίστεως, κοσμικῆς συγχύσεως ἐβδελύξω τό ἄστατον, καί τόν Σταυρόν σου ἀναλαβόμενος, τῷ Παντεπόπτῃ κατηκολούθησας, σῶμα δυσήνιον, ἀγωγαῖς ἀσκήσεως τῷ λογισμῷ, σθένει δουλωσάμενος τοῦ θείου Πνεύματος».
Ὁ Σταυρός, τόν ὁποῖον ἀνέλαβε ὁ Ὅσιος ἡμῶν Γεράσιμος δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τήν κλίμακα τῶν θείων ἀρετῶν. Καί τοῦτο διότι διά τοῦ Σταυροῦ καί ἐπί τοῦ Σταυροῦ ὁ Χριστός ἀναγνωρίζεται ὡς τό αἰώνιον πρότυπον αὐταπαρνήσεως καί ταπεινώσεως. «Τοῦτο γάρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὁ καί ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ὅς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων… ἐταπείνωσεν ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυροῦ. Διό και ὁ Θεός αὐτόν ὑπερύψωσε καί ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα», κηρύττει ὁ Θεῖος Παῦλος.
«Διά τοῦ Σταυροῦ ὁ Χριστός τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου φῶς μέγα ἀνέτειλεν αὐτοῖς», (Ματθ. 4,16). Διά τοῦ Σταυροῦ κατῆλθεν εἰς τούς ἐν Ἅδῃ καί ἀνύψωσεν αὐτούς τέ καί ἡμᾶς εἰς τήν ἐλευθερίαν τοῦ φωτός τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ καί Πατρός Αὐτοῦ. Αὐτοῦ τοῦ φωτός τῆς θείας δόξης ἐγένετο κοινωνός καί ὁ Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Γεράσιμος, ὁ ὁποῖος διετήρησε καθαράν τήν καρδίαν του διά τῶν πνευματικῶν αὐτοῦ ἀγώνων τῆς ἀσκήσεως. Ἀγώνων, διά τῶν ὁποίων ἐπέλαμψε ἐπ’ αὐτόν (τόν Ὅσιον Γεράσιμον) καί ἐπί τόν τοῦ Ἰορδάνου ἐρημικόν τοῦτον τόπον ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ.
Σήμερον δέ, ἀγαπητοί μου, «συνεξέλαμψεν», ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός, «καί ἡ τῆς ἁγίας νηστείας Χάρις, ἡ διώκουσα τό σκότος τῆς ἀκρασίας διά τοῦ φωτός τῆς ἐγκρατείας. Ἰδού καιρός εὐπρόδεκτος καί ἡμέρα σωτήριος μετανοίας ἐνδειξώμεθα καρπούς καί ζησώμεθα».
Οἱ πνευματοκίνητοι τῆς Ἐκκλησίας Ἀπόστολοι καί Πατέρες ἐνεργοῦντες ὡς ἄλλοι πνευματικοί ναυαγωσῶστες, ὥρισαν τό ἱερόν στάδιον τῆς νηστείας τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἐν τῷ πελάγει τοῦ ψυχικοῦ τε ἅμα καί φυσικοῦ ἐκ τῆς τρικυμίας τῶν παθῶν καί σαρκικῶν ἐπιθυμιῶν ἡμῶν ὡς τό σωσίβιον τῆς σωτηρίας μας.
Ἡ νηστεία τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ὄντως ἀγαπητοί μου, ἀποτελεῖ καιρόν μετανοίας, ἀλλά καί καιρόν τοῦ συνηγόρου τῆς σωτηρίας κατά τόν Ἅγιον Θεόδωρον Στουδίτην.
Ὁ ἑορταζόμενος Ὅσιος Γεράσιμος, ὁ ὁποῖος μετέβαλε τόν ἔρημον τοῦτον τόπον εἰς ὄασιν πνευματικήν μᾶς καλεῖ νά μετατρέψωμεν καί ἡμεῖς τήν πνευματικῶς ἔρημον ψυχήν μας εἰς ὄασιν πνευματικήν. Τό παράδειγμα τῆς βιβλικῆς καταστροφῆς εἰς τήν Ἰαπωνίαν ἀποδεικνύει ὅτι ὁ ἄνθρωπος οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνον ζήσεται. Ἀμήν».
Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησε λιτανεία πέριξ τῆς Μονῆς. Μετά τήν λιτανείαν ἠκολούθησε πλουσία νηστήσιμος τράπεζα πρός τόν Μακαριώτατον, τήν συνοδείαν Αὐτοῦ καί πρός ὅλον τό ἐκκλησίασμα, παρά τοῦ φιλοξένου καί λίαν σημαντικόν φιλανθρωπικόν ἔργου ἐξασκοῦντος εἰς τήν Μονήν καί τή περιοχήν καθηγουμένου ὁσιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου.
Source:www.jp-newsgate.net.gr