Τήν Κυριακήν, 12ην / 25ην Δεκεμβρίου 2011, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῶν Προπατόρων ὑπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς τόν πρός τιμήν αὐτῶν ἱερόν ναόν εἰς τήν πόλιν Μπετσαχούρ / Χωρίον τῶν Ποιμένων.
Ἡ ἑορτή αὐτή ἔχει καθιερωθῆ ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τήν 11ην τοῦ μηνός Δεκεμβρίου, ἐάν τύχῃ Κυριακῇ ἤ τῇ πρώτῃ μετ’ αὐτήν ἐρχομένῃ διά τό ἐγγίζειν τήν ἑορτήν τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως, εἰς μνήμην τῶν πρό τοῦ νόμου καί ἐν νόμῳ κατά σάρκα Προπατόρων τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐξαιρέτως δέ τοῦ Πατριάρχου Ἀβραάμ, εἰς ὅν πρῶτον ἐδόθη ἡ ἐπαγγελία, εἰπόντος τοῦ Θεοῦ πρός αὐτόν «ἐπευλογηθήσονται ἐν τῷ σπέρματί σου πάντα τά ἔθνη τῆς γῆς». (Γεν. 1β’, 3 / κβ΄,18).
Διά τόν ἑορτασμόν τῆς μνήμης ταύτης μετέβη κατά τήν ὡς ἄνω ρηθεῖσαν ἡμέραν, Κυριακήν, 12ην / 25ην Δεκεμβρίου 2011, εἰς τήν παρακειμένην τῇ Βηθλεέμ πόλιν τῶν Ποιμένων/ Μπετσαχούρ καί εἰς τόν ἱερόν Ναόν αὐτῆς τῶν Προπατόρων, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά συνοδείας ἐξ Ἱεροσολύμων.
Εἰς τήν εἴσοδον τῆς πόλεως ἐπεφυλάχθη Αὐτῷ θερμή ὑποδοχή ὑπό τῶν Προσκόπων, ὡς καί ὑπό τῶν ἱερέων, τῶν Ἐπιτρόπων καί τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ εἰς τήν εἴσοδον τοῦ Ναοῦ.
Ὁ Μακαριώτατος προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Άριστάρχου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, τοῦ ἡγουμένου τῆς Κοινότητος Μπετζάλλας καί Ἐπιστάτου τοῦ παρά τήν πόλιν Μπετσαχούρ Πύργου τοῦ Ἁγίου
Σάββα π. Ναρκίσσου, τοῦ ἡγουμένου τοῦ Προσκυνήματος τῶν Ποιμένων ὁσιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰγνατίου, τῶν ἱερέων τῆς πόλεως ταύτης, ἀριθμούσης 15.000 κατοίκων καί ἑπτά χιλιάδας Ὀρθοδόξων, καυχουμένης διά τήν ἐξ αὐτῆς καταγωγήν τῶν Ποιμένων, τῶν ἀξιωθέντων κατά τήν νύκτα τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως νά ἀκούσουν τόν ἀγγελικόν ὕμνον «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», (Λουκ. 2,14) καί νά μεταβοῦν εἰς Βηθλεέμ καί νά ἴδουν «βρέφος ἐσπαργανωμένον κείμενον ἐν φάτνῃ» (Λουκ. 2,12), πρεσβυτέρων π. Ἰμβραήμ, π. Σάββα καί π. Ἤσσα, τοῦ καί ἀνταποκριτοῦ Τύπου τοῦ Πατριαρχείου εἰς τά Ἀραβικά Μ.Μ.Ε., ἱερέων τῶν ὁμόρων περιοχῶν τῆς Βηθλέεμκαί ἱεροδιακόνων, παρουσίᾳ καί τοῦ Δημάρχου τῆς Πόλεως κ. Χάνα Χάϊκ.
Τῆς κατανυκτικῆς καί πανηγυρικῆς θείας Λειτουργίας μετέσχε ἀθρόως ὁ Ὀρθόδοξος λαός τῆς πόλεως, ψαλλούσης βυζαντινῷ τῷ ὕφει τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος. Πρός τόν εὐσεβῆ Ὀρθόδοξον λαόν τοῦτον ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχοντα ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:
«Σοφώτατοι θεῖοι, Προφῆται γεγένηνται, Ἀβραάμ ἀπόγονοι, τόν ἐκ τοῦ Ἀβραάμ καί Ἰούδα τικτόμενον Λόγον θερμῶς προαναγγείλαντες ἐν Πνεύματι αὐτῶν ἱκεσίαις Ἰησοῦ πάντας οἰκτείρησον».
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,
Μυστήριον ξένον καί παράδοξον ἑορτάζει σήμερον ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἡμῶν. Καί ποῖον εἶναι τό μυστήριον τοῦτο; Εἶναι ἡ ὑπό τοῦ Θεοῦ Λόγου τοῦ Χριστοῦ προμνήστευσις τῆς ἐξ ἐθνῶν τῶν εἰδωλολατρῶν, Ἐκκλησίας διά τῶν ἐν πίστει δικαιωθέντων Προπατόρων. «Ἐν πίστει, λέγει ὁ ὑμνῳδός, τούς Προπάτορας ἐδικαίωσας, τήν ἐξ ἐθνῶν δι’ αὐτῶν, προμνηστευσάμενος Ἐκκλησίαν. Καυχῶνται ἐν δόξῃ οἱ Ἅγιοι, ὅτι ἐκ σπέρματος αὐτῶν ὑπάρχει καρπός εὐκλεής, ἡ ἀσπόρως τεκοῦσα σε. Ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις, Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τάς ψυχάς ἡμῶν».
Μάρτυρες ἀψευδεῖς τοῦ μυστηρίου τούτου γεγόνασιν οἱ θεῖοι καί σοφώτατοι προφῆται, οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἀβραάμ καί τοῦ Ἰούδα, ἐκ τῶν ὁποίων προῆλθεν ὁ Θεός Λόγος, ὁ Χριστός.
Αὐτό τοῦτο ἀκριβῶς τό μέγα καί ἀνεπανάληπτον παγκόσμιον γεγονός τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας θερμῶς προανήγγειλαν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ οἱ Ἅγιοι Προφῆται.
Συμμάρτυς τοῦ γεγονότος τούτου ἀποτελεῖ καί ὁ ἱερός τοῦτος τόπος, ἔνθα οἱ ἀγραυλοῦντες ποιμένες, οἱ καί φυλάσσοντες φυλακάς τῆς νυκτός ἐπί τήν ποίμνην αὐτῶν, (Λουκ. 2, 8), εὐηγγελίσθησαν ὑπό τοῦ ἀγγέλου χαράν μεγάλην, «ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστός Κύριος ἐν πόλει Δαυίδ», (Λουκ. 2, 11) (θά εἶναι δέ χαρά ὅλου τοῦ λαοῦ, διότι ἐγεννήθη σήμερον διά σᾶς Σωτήρ, ὁ Ὁποῖος ὡς ἄνθρωπος μέν εἶναι ὅμοιός σας, ἀλλά χρισμένος μέ τό πλήρωμα τῆς θεότητος, ὡς Θεός δέ εἶναι καί Κύριός σας. Καί ἐγεννήθη εἰς τήν πόλιν τοῦ Δαβίδ, πρός τόν Ὁποῖον ἐδόθησαν αἱ ἐπαγγελίαι διά τῶν προφητῶν ὅτι ἀπό τό γένος του θά προέλθῃ ὁ Χριστός καί ἡ καινή πολιτεία Αὐτοῦ, δηλονότι ἡ Ἐκκλησία. Ἵνα γνωρισθῇ διά τῆς Ἐκκλησίας ἡ πολυποίκιλος σοφία τοῦ Θεοῦ, (Ἐφ. 3,10).
Τῆς καινῆς ταύτης πολιτείας, τῆς ἐπιγείου καί στρατευομένης Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας ἀρραγές θεμέλιον ἐτέθη ὁ Χριστός, ἀπεγράφημεν πολῖται καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, διά τῆς δωρεᾶς τῆς σφραγῖδος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔχοντες «τήν ἐλπίδα τήν ἀποκειμένην ἐν τοῖς οὐρανοῖς», (Κολ. 1,5). «Ἐν οὐρανοῖς γάρ τό πολίτευμα ἡμῶν ὑπάρχει, (Φιλιπ. 3,20), λέγει ὁ θεῖος Παῦλος. Ἐν Ἐκκλησίᾳ πρωτοτόκων ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων», (Ἑβρ. 12,23).
«Αἶνον προσαγάγωμεν τῷ Θεῷ», λέγει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας, «ὑμνοῦντες πιστοί τούς Προπάτορας πάντας, Χριστοῦ τοῦ δι’ ἡμας ἐπί γῆς ὁραθέντος, δοξάζοντες ἐν ᾂσμασι τόν αὐτούς θαυμαστώσαντας ὡς τήν ἔλευσιν προεκτυπώσαντας καί τήν γέννησιν τήν ἐκ Παρθένου ἀφράστως, τῷ κόσμῳ κηρύξαντας».
Ἡ Ἐκκλησία μας, μέ ἄλλα λόγια ἀγαπητοί μου, τιμᾷ ἰδιαιτέρως σήμερον τήν μνήμην τῶν Ἁγίων Προπατόρων, διότι οὗτοι μέ κατ’ ἐξοχήν τόν Ἀβραάμ, προετύπωσαν τήν ἔλευσιν τοῦ Χριστοῦ καί ἐκήρυξαν τήν ἐκ Παρθένου Μαρίας ἄφραστον γέννησιν αὐτοῦ (τοῦ Χριστοῦ), διότι ὡς ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός: «Ὁ πλήρης κενοῦται σαρκί δι’ ἡμᾶς καί ἀρχήν ὁ Προάναρχος δέχεται· πτωχεύει δέ ὁ πλούσιος καί Λόγος ὤν Θεοῦ ἐν φάτνῃ τῶν ἀλόγων προσκλίνεται, ὡς βρέφος τήν ἀνάπλασιν πάντων τῶν ἀπ’ αἰῶνος ἐργαζόμενος».
Ποιούμεθα ἐνταῦθα μνήμην τοῦ Ἀβραάμ, διότι κατά τόν Συναξαριστήν τῆς Ἐκκλησίας, «οὗτος ἐδείχθη πρόπαππος τοῦ Χριστοῦ. Προσέτι δέ ὅτι ἐκ τῆς Χαλδαίων χώρας ὡρμᾶτο καί ὅτι ἐθνικός (Ἔθνος γάρ πρό τῶν Ἰουδαίων, οἱ Χαλδαῖοι) καί ὅτι πατέρα εἶχεν εἰδωλολάτρην, ἀλλ’ ὅμως καί ἀπό τοιούτου τό γένος κατάγων, οὐδέν ἔσχε κώλυμα πρός θεογνωσίαν. Ἄλλ’ εἴ τι δεῖ καί παράδοξον εἰπεῖν, ἐντεῦθεν πρός τήν τοῦ ὄντος κατάληψιν μᾶλλον ἐχειραγωγήθη. Κατανοήσας γάρ, ὡς οὐδέν τῶν κτισμάτων Θεός καί τήν εὐταξίαν τῶν ὄντων συνιδών, ἐκ τῶν ὁρωμένων τόν ἀόρατον ἔγνω καί Θεόν τοῦτον προσεκύνησε, διακρατοῦντα καί κυβερνῶντα πάντα καί τοῖς οὖσι τήν φαινομένην εὐαρμοστίαν καί τάξιν ἐπιθέντα».
Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Ἀβραάμ καίτοι κατήγετο ἐκ τῶν Χαλδαίων καί εἶχε πατέρα εἰδωλολάτρην, «οὐδέν κώλυμα ἔσχεν πρός θεογνωσίαν». Τίποτε δέν τόν ἐμπόδισε νά ἀναγνωρίσῃ τόν ἀληθινόν Θεόν ὡς Δημιουργόν καί Κτίστην πάντων τῶν κτισμάτων, ὁρατῶν καί ἀοράτων. «Κατεῖδες ὡς θέμις ἀνθρώπῳ ἰδεῖν τήν Τριάδα καί ταύτην ἐξένισας, ὡς φίλος γνησιώτατος, παμμάκαρ Ἀβραάμ· ὅθεν μισθόν κομίζῃ τῆς ξένης ξεναγίας τό γενέσθαι ἀπείρων ἐθνῶν πατήρ διά τῆς πίστεως», λέγει ὁ ὑμνῳδός.
Τῆς διά πίστεως θεογνωσίας ἐκ τῶν κτισμάτων ὁρατῶν καί ἀοράτων τοῦ Θεοῦ Λόγου διάκονοι, ὑπηρέται, προφῆται καί διδάσκαλοι ἀνεδείχθησαν παντες οἱ μετ’αὐτόν τόν Ἀβραάμ ἀπόγονοι αὐτοῦ, ἕως τῆς ὑπό τοῦ Θεοῦ Πατρός ἀποστολῆς εἰς ἡμᾶς τοῦ ἀγγέλου τῆς μεγάλης βουλῆς Αὐτοῦ. Τοῦ ἀγγέλου, δηλονότι τοῦ Χριστοῦ, διά τοῦ ὁποίου ὡδηγήθημεν πρός τό φῶς τῆς θεογνωσίας. «Μεγάλη βουλή τοῦ Θεοῦ καί Πατρός ἐστι», διδάσκει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητής, «τό σεσιγημένον καί ἄγνωστον τῆς οἰκονομίας μυστήριον, ὅπερ πληρώσας διά τῆς σαρκώσεως ὁ Μονογενής Υἱός ἀπεκάλυψεν, Ἄγγελος γενόμενος τῆς μεγάλης τοῦ Θεοῦ καί Πατρός προαιωνίου βουλῆς». Ἐδῶ ὁ Ἅγιος Μάξιμος ἑρμηνεύει τούς λόγους τοῦ Παύλου, (Ρωμ. 16,25).
Ὁ Ἄγγελος δέ οὗτος τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Υἱόν τῆς Παρθένου Μαρίας, τόν ὁποῖον τρανῶς Υἱόν ὁμοούσιον καί συναΐδιον τῷ Θεῷ καί Πατρί ἐκήρυξεν ἐν μέσῳ τῶν ἐν τῇ ἐν Νικαίᾳ τό 325 μ.Χ. Οἰκουμενικῇ συνόδῳ, συνελθόντων θεοφόρων Πατέρων, ὁ καί σήμερον συνεορταζόμενος Ἱεράρχης, ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Σπυρίδων ὁ θαυματουργός.
Ἰδού λοιπόν, διατί καλούμεθα νά τιμήσωμεν τούς Προπάτορας ἁγίους καί μάλιστα εἰς τόν εὐλογημένον τοῦτον τόπον τῆς Παλαιστίνης, τόν τόπον τῶν ἀγραυλούντων ποιμένων, τῶν γενομένων αὐτοπτῶν καί αὐτηκόων τῆς οὐρανίου στρατιᾶς, τῶν ἀγγέλων αἰνούντων τόν Θεόν καί λεγόντων «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». (Λουκ. 2, 13-14).
Ἑτοιμάσωμεν ἑαυτούς καί ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, ὡς μέλη τίμια τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ καί ὡς ἄλλοι ποιμένες εἴπωμεν πρός ἀλλήλους: «διέλθωμεν δή ἕως Βηθλεέμ καί ἴδωμεν τό ρῆμα τοῦτο τό γεγονός, ὅ ὁ Κύριος ἐγνώρισεν ἡμῖν», ( Λουκ. 2,15). Ἀμήν.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἐγένετο ὑποδοχή τοῦ Μακαριωτάτου καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ εἰς τήν παρακειμένην τῷ ἱερῷ ναῷ μεγάλην καί νεόκτιστον αἴθουσαν καί ἔλαβον χώραν αἱ δέουσαι προσφωνήσεις ἑκατέρωθεν. Εἰς τήν προσφώνησιν Αὐτοῦ ὁ Μακαριώτατος εἶπεν:
«Διπλῆ εἶναι ἡ σημερινή ἑορτή, ἑορτή τῶν Προπατόρων, τῆς προετοιμασίας διά τήν ἑορτήν τῶν Χριστουγέννων. Πρῶτοι οἱ Ποιμένες τῆς πόλεως ταύτης ἤκουσαν τόν ἀγγελικόν ὕμνον «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», εἶναι καί ἑορτή τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος τοῦ θαυματουργοῦ, μεγάλου Ἱεράχου τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡμεῖς, τό Πατριαρχεῖον, χαιρόμεθα διά τό ποίμνιον ἡμῶν ἐν Μπετσαχούρ, ἐπειδή προοδεύει εἰς πνευματικά καί ὑλικά καί συνεργάζεται μέ τό Πατριαρχεῖον. Ὅπου ἡ ἑνότης, ἐκεῖ καί ἡ δύναμις. Ἡ δύναμις ἡμῶν εἶναι ἐν τῇ ἑνότητι μετά τοῦ Χριστοῦ καί μετά τῆς Ἐκκλησίας. Εὐχόμεθα ἔτη πολλά ἐν φωτί Χριστοῦ. Εὐχαριστίας εἰς ὅλους τούς συνδραμόντας διά τήν διακόσμησιν τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ.
Ἐν συνεχείᾳ ἡ Κοινότης παρέθεσε γεῦμα πρός τιμήν τοῦ Μακαριωτάτου καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ εἰς αἴθουσαν διά διαφόρους ἐκδηλώσεις τῆς πόλεως.
Μετά τό γεῦμα ὁ Μακαριώτατος ἐφιλοξενήθη ὑπό τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς τῶν Ποιμένων π. Ἰγνατίου διά τό ἐπιδόρπιον εἰς τήν ἐν λόγῳ Ἱεράν Μονήν, ἔνθα καί ηὐχήθη εἰς αὐτόν καί τούς διακονητάς τῆς ἱερᾶς Μονῆς πνευματικήν προκοπήν καί αἰσίαν τήν ἐπιτέλεσιν τῶν ἀκολουθιῶν τῶν Χριστουγέννων.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
Source: http://www.jp-newsgate.net/