Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ + ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΚΑΤΑ Τοῦ κ. Νικολάου Φωσκόλου, Ἀρχιεπισκόπου τῶν ἐν Ἀθήναις Ρωμαιοκαθολικῶν κατοίκου Ἀθηνῶν, Ὁμήρου 9,

Τοῦ κ. Ἰωάννου Πάτση, Ρωμαιοκαθολικοῦ Ἱερέως, κατοίκου Πειραιῶς, Φίλωνος 23,
Τῆς ἀδ. Ἀλβέρτας Στεφάνου, Ἡγουμένης τῆς ἐν Πειραιεῖ Ρωμαιοκαθολικῆς Μοναστικῆς Ἀδελφότητος Ἁγ. Ἰωσήφ τῆς Ἐμφανίσεως, Διευθυντρίας τῆς ἐν Πειραιεῖ λειτουργούσης Σχολῆς Jeanne d’ Arc, Ἐλ. Βενιζέλου 12Α

Ἐξοχώτατε Κύριε Εἰσαγγελεῦ, μετά πολλῆς θλίψεως καί βαθυτάτου ἄλγους εὑρίσκομαι στήν δυσχερεστάτη θέση νά ὑποβάλω ἔγκλησιν γιά ποινική καταδίωξη γιά παράβαση τοῦ ἄρθρου 13 τοῦ Συντάγματος καί τῶν Α.Ν. 1363/38 ἄρθρα 4 καί 5 ὡς ἀντικατεστάθησαν ἀπό τό ἄρθρο 2 τοῦ Α.Ν. 1672/1939 κατά τῶν ὡς ἄνω προσώπων, τοῦ μέν πρώτου ὡς ἠθικοῦ αὐτουργοῦ καί τῶν ἑτέρων δύο ὡς φυσικῶν αὐτουργῶν καί εἰδικώτερον εἰς τό ὑπό τοῦ Ρωμαιοκαθολικοῦ Μοναχικοῦ Τάγματος Ἁγίου Ἰωσήφ τῆς ἐμφανίσεως καί ὑπό τήν ἐπωνυμίαν «Jeanne d’ Arc» λειτουργοῦν ἐκπαιδευτήριον ὑπό τήν διεύθυνσιν τῆς ἡγουμένης ἀδ. Ἀλβέρτας φοιτοῦν τέκνα ὀρθοδόξων καί ρωμαιοκαθολικῶν γονέων καί κατ’ἔτος κατά τήν ἔναρξιν τοῦ εἰρημένου σχολείου τῆς Πρωτοβαθμίου ἐκπαιδεύσεως, τελεῖται ὁ καθιερωμένος ἁγιασμός τῆς νέας σχολικῆς περιόδου ὑπό τοῦ Ρωμαιοκαθολικοῦ Ἐφημερίου Πειραιῶς κ. Ἰωάννου Πάτση, καί διά τούς ὀρθοδόξους μαθητάς, γεγονός πού ἀπάδει εἰς τήν ἐκκλησιολογίαν καί ποιμαντικήν τῆς Ἐκκλησίας διότι ἀμβλύνει τήν ὀρθόδοξον αὐτοσυνειδησίαν τῶν μικρῶν εὐπλάστων μαθητῶν, ἐπιφέρει μίαν συγκρητιστικήν οἰκουμενιστικήν ἀντίληψιν καί ἐμπίπτει εἰς τάς περί προσηλυτισμοῦ διατάξεις τοῦ δικαιϊκοῦ ἐν Ἑλλάδι συστήματος. Τό γεγονός αὐτό συνέβη καί ἐφέτος στίς 11/9/2011 καί ὡς προκύπτει ἀπό τήν συνημμένη τοπική Ἐφημερίδα «Ὁ φάρος τῆς Τήνου» ἀρ. φύλλου 83 σελ. 3 ἀποτελεῖ συνήθη πρακτική. Διά τό γεγονός διεμαρτυρήθην ἐγγράφως δυνάμει τοῦ ὑπ’ ἀριθμ. ἡμ. Πρωτ. 910/27.9.2011 ἐγγράφου μου πρός τόν πρῶτον τῶν μηνυομένων ὡς ἑξῆς: «Ἐκλαμπρότατε, Μετά πολλῆς συνοχῆς καρδίας εὑρισκόμεθα εἰς τήν ἀνάγκην νά ὀχλήσωμεν Ὑμᾶς, διά θέμα ἁπτόμενον τῆς ποιμαντικῆς ἡμῶν εὐθύνης καί τῆς ἐνώπιον τοῦ πανακηράτου καί αἰωνίου Θεοῦ δοθείσης φρικτῆς ὁρκοδοσίας ἡμῶν διά τήν ἐπακριβῆ τήρησιν τῶν ὑπό τοῦ Παναγίου καί Ζωαρχικοῦ Πνεύματος τεθεσπεισμένων Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων τῆς ἀδιαιρέτου καί ἀκαινοτομήτου Ὀρθοδόξου Καθολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Ἀναφερόμεθα διά τοῦ παρόντος εἰς τό ἐντός τῆς ἡμετέρας Κανονικῆς δικαιοδοσίας λειτουργοῦν ἐκπαιδευτήριον τοῦ Ὑμετέρου μοναχικοῦ τάγματος τοῦ Ἁγίου Ἰωσήφ τῆς ἐμφανίσεως ὑπό τήν ἐπωνυμίαν «Jeanne d’ Arc» εἰς τό ὁποῖον φοιτοῦν τέκνα Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν γονέων καί ὑποβάλλομεν Ὑμῖν τήν ἔντονον ἡμετέραν διαμαρτυρίαν διότι κατά τήν ἔναρξιν τοῦ εἰρημένου σχολείου τῆς πρωτοβαθμίου ἐκπαιδεύσεως τελεῖται ὁ καθιερωμένος ἁγιασμός διά τήν εὐλογίαν τῆς νέας σχολικῆς περιόδου ὑπό τοῦ Ρωμαιοκαθολικοῦ Ἐφημερίου Πειραιῶς κ. Ἰωάννου Πάτση, καί διά τούς ὀρθοδόξους μαθητάς, γεγονός πού ἀπάδει εἰς τήν ἐκκλησιολογίαν καί ποιμαντικήν τῆς Ἐκκλησίας διότι ἀμβλύνει τήν ὀρθόδοξον αὐτοσυνειδησίαν τῶν μικρῶν εὐπλάστων μαθητῶν, ἐπιφέρει μίαν συγκρητιστικήν οἰκουμενιστικήν ἀντίληψιν καί ἐμπίπτει εἰς τάς περί προσηλυτισμοῦ διατάξεις τοῦ δικαιϊκοῦ ἐν Ἑλλάδι συστήματος. Διεμαρτυρήθην καθηκόντως, διά τό γεγονός εἰς τήν Ἡγουμένην τοῦ Ὑμετέρου Μοναχικοῦ Τάγματος ἀδ. Ἀλβέρταν, ἥτις καί μοῦ ἐπεβεβαίωσεν τό γεγονός καί ἐδήλωσεν ὅτι θά θέσῃ τήν ἡμετέραν Κανονικήν διαμαρτυρίαν ὑπ’ ὄψιν τῆς Ὑμετέρας Ἐκλαμπρότητος. Ἐπειδή εἰλικρινῶς δέν ἐπιθυμῶ νά καταφύγω εἰς τήν ποινικήν διαδικασίαν διά τήν ἀντιμετώπισιν τοῦ ἐξόχως σοβαροῦ αὐτοῦ θέματος, πού θά ἠδύνατο νά ἀντιμετωπισθῇ εὐχερῶς μέ τήν τέλεσιν κεχωρισμένως διά τούς ὀρθοδόξους καί ρωμαιοκαθολικούς μαθητάς τῆς τελετῆς τοῦ ἁγιασμοῦ ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ, ἐκτιμῶν τήν Ὑμετέραν Ἐκλαμπρότητα καί τήν Ὑμετέραν θρησκευτικήν κοινωνίαν ὡς Ἕλληνας συμπολίτας, παρακαλῶ ὅπως ἐγγράφως διαβεβαιώσητε ὅτι δέν θά ἐπαναληφθῇ εἰς τό μέλλον, τηρουμένης ἐπ’ ἀκριβῶς τῆς ὀρθοδόξου κανονικῆς τάξεως, τῶν ὑπό τοῦ Συντάγματος καί τοῦ Νόμου προβλεπομένων καί τῶν ἰσχυόντων παρ’ ἡμῖν θείων καί ἱερῶν Κανόνων, οἵτινες σαφῶς καί πλήρως ἀπαγορεύουν τήν ὑπό μελῶν τῆς Ἀδιαιρέτου Ὀρθοδόξου Καθολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας ἀποδοχήν ἀκοινωνήτου προσώπου ὡς Κληρικοῦ, ὡς καί τήν συμμετοχήν εἰς συμπροσευχάς μετά προσώπων μεθ’ ὧν δέν ὑφίσταται ἐκκλησιαστική κοινωνία, οὔτε ταυτότης ἐν τῇ πίστει. Τυγχάνει ἀσφαλῶς ἐγνωσμένη εἰς Ὑμᾶς ἡ ἡμετέρα πίστις διά τήν Ὑμετέραν θρησκευτικήν κοινωνίαν, ἐρειδομένη ἐπί τῆς κοινῆς μεθ’ Ὑμῶν χιλιετοῦς πορείας, καί τῶν ὑπό τῶν Ἁγίων ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων τῆς Ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας, ἥστινος ἱστορική καί ἀκαινοτόμητος συνέχεια ἀποτελεῖ ἡ καθ’ ἡμᾶς ἁγιωτάτη Ἐκκλησία καί τῶν θεοκηρύκων Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων Αὑτῆς, διακελευομένων καί ἑπομένως αἱ τ