Της Ημερίδος προήδρευσε ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης  Μεθόδιος Κρητικός, ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς και διευθυντής του Κατηχητικού έργου.

Την έναρξη της ημερίδας πραγματοποίησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, ο οποίος τόνισε πως η Εκκλησία δεν έχει ηγέτες και βασιλείς και πως ηγέτης και οδοδείκτης είναι ο Κύριός μας Ιησούς. Απευθυνόμενος προς του υπευθύνους Ιερείς Νεότητος και τα στελέχη του Νεανικού έργου, ο Σεβασμιώτατος ανέφερε πως „έχουμε την Ευλογία να γίνουμε Απόστολοι του μηνύματος του Χριστού στο σύγχρονο κόσμο”, τονίζοντας παράλληλα ότι „χωρίς τον προσωπικό μας αγιασμό, ο λόγος μας θα είναι κενός”.Επεσήμανε πως αθλοθέτης δεν είναι άνθρωπος, αλλά ο Χριστός μας και κατέληξε λέγοντας πως οι πράξεις μας έχουν μεταφυσική προοπτική και θα είναι οι κριτές μας στη Βασιλεία του Θεού.

Ο Αρχιμανδρίτης π. Ανανίας Κουστένης

Στη συνέχεια το λόγο έλαβε ο π. Ανανίας Κουστένης, ο οποίος αρχικά τόνισε πως «αναζωπυρώνω» σημαίνει ότι ενισχύω μια φωτιά που είναι αναμμένη και κινδυνεύει να σβήσει. „Αυτή τη φωτιά που εμείς λάβαμε με το μυστήριο του Ιερού Βαπτίσματος”, τόνισε,  „πρέπει να την κάνουμε δυνατή κα ισχυρή κυρίως με την αγάπη μας, γιατί η αγάπη είναι το κύριο συστατικό όλων”. Επίαης αναφέρθηκε σε έναν από τους λόγους του Ευαγγελιστή Ιωάννη ο οποίος διερωτάται: «εάν δεν αγαπάς τον άνθρωπο που βλέπεις, πως μπορείς να αγαπήσεις το Θεό που δεν τον βλέπεις;».Στην συνέχεια ο π. Ανανίας τόνισε πως μόνο με το παράδειγμα και την αγάπη μπορεί να οδηγηθεί η καρδιά ενός παιδιού, αναφέροντας και μια προτροπή του Γέροντα Σωφρόνιου του Έσσεξ, ο οποίος παρότρυνε όχι μόνο να μιλάμε στα παιδιά, αλλά να τα ακούμε κιόλας. Υπογράμμισε πως είναι προτιμότερο να μιλάμε στα παιδιά

«Να μιλάμε στα παιδιά με παραδείγματα» προέτρεψε όλους και ο π. Ανανίας, σημειώνοντας παράλληλα πως «τίποτα δεν είναι δικό μας. Όλα είναι του Θεού», ενώ κατέληξε τονίζοντας την αξία του παραδείγματος και το πόσο σημαντικό είναι για τις ψυχές των παιδιών που κατηχούμε.

Ο Καθηγητής κ. Κωνσταντίνος Κορναράκης

«Μαθαίνουμε από τα λάθη μας και γινόμαστε πιο δυνατοί» ήταν μία από τις πρώτες φράσεις που χρησιμοποίησε για την εισήγησή του ο καθηγητής κ. Κωνσταντίνος Κορναράκης. Σημείωσε πως όσοι ασχολούνται με την κατήχηση και γενικά με το ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας διακρίνονται από έναν «ακτιβισμό» και νομίζουν πολλές φορές πως επειδή αγωνίζοντε για αυτό που κάνουν, αυτονόητα η καθεμιά από τις πράξεις τους είναι και καλή. Σε αυτό το σημείο ο κ. Κορναράκης, κάνοντας λόγο για τα χαρίσματα που κάθε άνθρωπος έχει, υπογράμμισε πως όταν δεν υπάρχει σχέση με το Θεό, το χάρισμα που έχουμε μπορεί να καταλήξει σε αυταρέσκεια και σε υπέρμετρο θαυμασμό για τον εαυτό μας, χάνοντας ουσιαστικά με τον τρόπο αυτό, το χάρισμα.Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο κ. Κορναράκης ανέφερε πως η φλόγα του χαρίσματος πρέπει να φουντώνει διαρκώς και να αναζωπυρώνεται, ενώ χρησιμοποιώντας έναν οικονομικό όρο τόνισε πως και στην πνευματική ζωή υπάρχουν «μαύρες τρύπες» στις οποίες μπορεί να πέσουμε όλοι μας.

Αφού ανέφερε πως το αντίθετο της λέξης «φλόγα» είναι οι λέξεις «πάγος» – «ψύξη», σημείωσε και ανέφερε αρκετά παραδείγματα από Πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι χρησιμοποιούν συχνά τη λέξη «ψύξη» όταν θέλουν να αναφερθούν σε αυτές τις πνευματικές «μαύρες τρύπες».

Στη συνέχεια τόνισε πως υπάρχουν πολλά γεγονότα στη ζωή του ανθρώπου που μπορεί να τον κάνουν να χάσει την ελπίδα της Αναστάσεως, τονίζοντας παράλληλα πως είναι λάθος να διαλεχτείς με την αμαρτία όταν βρίσκεσαι σε πανικό, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να φανεί μια συγκίνηση η οποία δεν ταυτίζεται πάντα με την ουσιαστική μετάνοια. „Έτσι λοιπόν καλό θα είναι να δοθεί χρόνος και μετά η αμαρτία να μείνει στη μνήμη μας ως οδοδείκτης” σημείωσε χαρακτηριστικά ο κ. Κορναράκης.

Κάνοντας λόγο για την κατήχηση, τόνισε πως ο αυτοθαυμασμός ενός ανθρώπου για την κατηχητική του δεινότητα, είναι ο χειρότερος σύμβουλος. «Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ποια είναι η προοπτική του έργου του κατηχητή» είπε χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας πως «όταν παγώνουμε, πρέπει να κοιτάμε το βλέμμα του Θεού».

Τέλος ο κ. Καθηγητής κάνοντας λόγο και για την εισήγηση του πατρός Ανανία, ανέφερε πως η αγάπη είναι το κάρβουνο που σιγοκαίει μέσα μας και αναζωπυρώνει τη φλόγα του χαρίσματος.