ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΤΙΜΑΙ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟΝ ΤΗΣ 28ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940
Τήν Κυριακήν, 15ην /28ην Ὀκτωβρίου 2012, ἐτελέσθη Δοξολογία εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ἐπί τῇ μνήμῃ τῆς Ἐθνικῆς ἐπετείου τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940.
Τῆς Δοξολογίας ταύτης προέστη ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί μετέσχον αὐτῆς οἱ Ἁγιοταφῖται Ἀρχιερεῖς ἐνδεδυμένοι ὠμοφόριον καί ἐπιτραχήλιον καί οἱ Ἁγιοταφῖται Ἱερομόναχοι ἐνδεδυμένοι ἐπιτραχήλιον, τῇ παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου τοῦ ἀντιπροσώπου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας εἰς τήν Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν κ. Ἀντωνίου Σαμούτη καί τῶν μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας τῶν Ἱεροσολύμων.
Πρό τῆς ἀπολύσεως ὁ Μακαριώτατος ἀνέγνωσε εὐχήν ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ἀγωνισαμένων ἐναντίον τῶν κατακτητῶν κατά τά ἔτη 1940 -1944 καί ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος πεσόντων καί εὐχήν εὐχαριστίας προς τόν Θεόν διά τό ὅτι ἐξήγαγε τό ἔθνος ἡμῶν ἐκ τῆς δουλείας εἰς τήν ἐλευθερίαν.
Ἅμα τῇ ἀνόδῳ εἰς τά Πατριαρχεῖα ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τούς Πατέρας καί τούς μετασχόντας τῆς Δοξολογίας πιστούς διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:
«Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί ἀδελφοί,
Εὐσεβεῖς Χριστιανοί,
Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,
Ἡ σημερινή ἐπέτειος τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 ἐνέχει μεγάλην ἱστορικήν καί ἠθικήν σημασίαν διά τήν νεωτέραν ἱστορίαν τῆς ἀνθρωπότητος ἐν γένει καί τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους ἰδιαιτέρως. Καί τοῦτο διότι ἡ ἁξία ἑκάστου Ἔθνους καθορίζεται ἀπό τά ἰδεώδη, εἰς τήν ἐξυπηρέτησιν τῶν ὁποίων θέτει τόν ἑαυτόν του.
Τό θεόδοτον δῶρον τῆς ἐλευθερίας ὡς καί αἱ ἀναλλοίωτοι ἠθικαί ἀξίαι τῆς πολιτισμικῆς κληρονομιᾶς καί πνευματικῆς πληρότητος συνιστοῦν τά ἰδεώδη τοῦ Ἑλληνορθοδόξου γένους τε καί ἔθνους.
Ἰδεώδη καί ἠθικάς ἀξίας ὑπέρ τῶν ὁποίων ἑκατοντάδες ὁμοεθνῶν καί ὁμογενῶν ἔδωσαν τό τίμιον αἷμα τους, γενόμενοι οὕτω μάρτυρες καί σύμβολα ἠθικά πρός μίμησιν τοῦ ἀγῶνος αὐτῶν κατά τῆς ἐπιβουλῆς τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων τοῦ φασισμοῦ καί τοῦ Ναζισμοῦ.
Ἡμεῖς μετά τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν ἀδελφότητος τιμῶντες τήν ἱεράν μνήμην τῶν ἡρωϊκῶς πεσόντων ἀδελφῶν ἡμῶν καθηκόντως ἀνεπέμψαμεν εὐχαριστήριον δοξολογίαν ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως ἐπί τῇ ἐξαναστάσει καί αὖθις εἰς βίον ἀκέραιον καί ἐλεύθερον τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν ἔθνους.
Προσέτι δέ ἀνεπέμψαμεν ἱκετηρίους δεήσεις τῷ Θεῷ καί Σωτῆρι ἡμῶν Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ ὑπέρ μακαρίας μνήμης καί αἰωνίου ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ὑπέρ πίστεως, ἐλευθερίας καί πατρίδος ἐνδόξως ἀγωνισαμένων καί πεσόντων πατέρων καί ἀδελφῶν ἡμῶν.
Ἀναφωνήσωμεν λοιπόν
Ζήτω τό «Ὄχι» τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940!
Ζήτω τό εὐσεβές γένος τε καί ἔθνος ἡμῶν!
Ζήτω ἡ Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης!»
ὁ δε Γενικός Πρόξενος κ. Ἀθανασίου προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:
«Πρίν ἀπό 72 χρόνια, πού ἡ Ἑλλάδα ἀνηφόριζε στό δρόμο τοῦ μεγαλείου, πού ἔμεινε στή νεότερη Ἱστορία σάν «ἔπος τοῦ 40», ἦταν ἡ πιό φωτεινή ὥρα τῶν νεότερων χρόνων, λίγα χρόνια μετά τήν καταστροφή τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί μεσούσης μιᾶς ἐπονείδιστης δικτατορίας, πού ξεδιάντροπα μιλοῦσε γιά 3οἑλληνικό πολιτισμό πάνω στά ἐρείπια τῆς δημοκρατίας, τῆς δόξας τῆς ἑλληνικῆς δημιουργίας, πού ἡ ἴδια εἶχε δολοφονήσει τήν 4η Αὐγούστου. Ἡ ἐπίθεση τοῦ ἰταλικού φασισμοῦ εἶχε ὅλα τά χαρακτηριστικά τῆς ἀθλιότητας αὐτῆς τῆς ιδεολογίας. Ἦταν πράξη προδοσίας, καθώς παραβίαζε τίς κρατικές σχέσεις ὁμαλῆς γειτονιᾶς καί συμβίωσης. Ἦταν πράξη ἑσχάτης δειλίας, καθώς ἐκδηλώθηκε αιἰφνιδιαστικά, χωρίς καμμία προειδοποίηση καί καλυπτόταν πίσω ἀπό ἐκδηλώσεις φιλίας καί ἐμπιστοσύνης.
Ἡ ἀπάντηση ἦταν μεγαλειώδης καί κατέπληξε τούς πάντες. Ἡ ἀπάντηση ἦταν «ὌΧΙ». Τήν εἶπε ὁμόθυμα ὁ ἑλληνικός λαός ἀπό κάθε γωνιά τῆς Ελλάδας. Τήν εἶπε ἡ ἱστορία μας.
Μέ τό «χαμόγελο στά χείλη» ξεκινήσαμε τόν πόλεμο ἀπέναντι σ’ ἕναν πολύ ἰσχυρότερο ἀντίπαλο, συγκριτικά ἄοπλοι, μέ ἀνοιχτά τεράστια κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα, ἀλλά χωρίς ἴχνος φόβου καί μέ μία τεράστια θέληση. Ἡ ὑπέρβαση τῆς λογικής, ἡ ἐκτίναξη στά ὕψη τῆς θυσίας ἦταν ἡ συνέχεια μιᾶς σειρᾶς ἀγώνων τῶν Ἑλλήνων γιά τήν προάσπιση τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἐθνικής ἀνεξαρτησίας.
Οἱ ἑορτασμοί τῆς ἐπετείου δέν ἔχουν νόημα, ὅταν περιορίζωνται σέ θεαματικές τελετουργίες. Εἶναι ζωτική ἀνάγκη νά βαθαίνουμε ἀδιάκοπα στό νόημα αὐτοῦ τοῦ μεγάλου ἀγῶνα. Ἑνός ἀγῶνα ὅπου ξαναγεννήθηκε ὁ ἀληθινός πατριωτισμός, ἡ σύνδεση τοῦ κοινωνικοῦ προβλήματος μέ τά ἐθνικά, ἡ αδιαίρετη ἑνότητα τῆς δημοκρατίας, τῆς ελευθερίας, τῆς προόδου. Τά ἰδανικά αὐτά καλούμαστε σήμερα νά υπηρετήσουμε, νά ξαναβροῦμε τό βῆμα μας, τήν ἀποφασιστικότητά μας, τήν πίστη μας στίς δυνάμεις τοῦ λαοῦ μας. Ἡ χώρα μας πέρασε πολλές δύσκολες ὧρες κατά τή διάρκεια τῆς ἱστορίας της. Καί στό τέλος, βγῆκε πάντα νικήτρια. Σήμερα σημαντικά οἰκονομικά προβλήματα ταλανίζουν τή χώρα μας. Ὁ λαός μας ὑποφέρει, ἀλλά συνεχίζει νά ἐλπίζει. Μέ ὑπερηφάνεια καί ἀξιοπρέπεια θά ξεπεράσουμε καί αὐτό τό σκόπελο στήν ἱστορία μας. Χωρίς νά καταφεύγουμε σέ ἀκρότητες πού τροφοδοτοῦν ἰδεολογίες ξένες πρός τίς δημοκρατικές παραδόσεις τῆς χώρας μας. Ἡ Ἑλλάδα θά νικήσει καί πάλι, θά ξαναβρεῖ τό δρόμο τῆς εὐημερίας καί τῆς προόδου. Αὐτό ἀπαιτεῖ ἡ ἱστορία μας καί αὐτό ἀς θεωρηθεῖ τό νόημα τοῦ σημερινοῦ ἑορτασμοῦ.
Ζήτω τό Ἔθνος!
Ζήτω ἡ 28η Ὀκτωβρίου!»