VIAŢA SFÂNTULUI CUVIOS FILOTHEI DIONISIATUL
Cuviosul Filothei Dionisiatul s-a născut la Hrysoúpolis, în regiunea Kavála, la anul 1526. Pe când era copil, a fost răpit de turci dimpreună cu fratele său și au fost amândoi închiși. În chip minunat, Maica Domnului i-a salvat din închisoare și i-a dus la o mănăstire din Neapoli, în Asia Mică. Mai târziu, atunci când mama lor, văduvă fiind de multă vreme, a devenit monahie, și-a reîntâlnit fiii ca monahi.
Filothei*, ca unul ce era cu adevărat iubitor de Dumnezeu, ”nesuferind slava oamenilor și dorind să fugă de aceasta… s-a avântat pe calea sa către Muntele Athos, precum cerbul care însetează după izvoarele apelor”. La început s-a nevoit destulă vreme în chinovia mănăstirii Dionisiu, ”însă nu era liniștit, ci fără astâmpăr înseta după o viață de însingurare desăvârșită, ca să poată vorbi singur cu Dumnezeu. Zicând că s-a îmbolnăvit și a muțit, s-a retras într-o peșteră din afara mănăstirii, iar acolo s-a dovedit un minunat nevoitor și biruitor al demonilor, săvârșind rugăciuni către Domnul și hrănindu-se cu pâine și sare o dată la două zile, numai sâmbăta și duminica mâncând cu frații”.
Când a ieșit la iveală că boala sa e o prefăcătorie, a fost nevoit să schimbe locul, ca să nu fie cinstit de oameni. În noua sa așezare și-a făcut trei ucenici. ”După multă vreme, adăugând post după post, priveghere după priveghere și mulțimi după mulțimi de rugăciuni Domnului, s-a învrednicit de harisma înainte-vederii”.
S-a odihnit în pace întru domnul la vârsta de 84 de ani. Smerit cum era, le poruncise ucenicilor săi să nu îi îngroape trupul, ci să îl lase spre mâncare fiarelor pădurii. Atotbunul Dumnezeu însă i-a strălucit trupul cu lumină de Sus, de care călăuzit fiind un monah oarecare, a luat cinstitul lui cap și l-a dat ucenicilor Cuviosului. Capul se păstrează până azi în mănăstirea Petra din regiunea Thessaliótidei într-o raclă de argint și se bucură de mare cinste din partea credincioșilor. O parte a sfintelor moaște ale Cuviosului au fost mutatede fericitul întru pomenire Egumen Gavriil, în anul 1972 de la Mănăstirea Koróni, la Mănăstirea Dionisiu. Viața Sfântului Filothei a fost scrisă de monahul Daniil Dionisiatul, care a copiat manuscrise mai vechi. În 1802, monahul Agapie Lándos a rescris-o în limba contemporană și a fost publicată în 1872 la Veneția. Există și o slujbă a Sfântului întocmită recent.
Pomenirea lui se face pe 21 octombrie și în a treia Duminică a lui Matei, odată cu Sfinții Mănăstirii Dionisiu.
Sursa: Monahul Moise Aghioritul, Sfinții Muntelui Athos, Editura Mygdonía, Thessalonic 2007
* În gr.: Φιλόθεος, ”iubitor de Dumnezeu” [n.tr.].
Sursa: pemptousia.ro
Όσιος Φιλόθεος ο Αγιορείτης
Ζήσας ο Φιλόθεος ως Θεώ φίλον,
Ζωήν αληκτον εύρε συν Θεού φίλοις.
Βιογραφία
Ο Όσιος Φιλόθεος γεννήθηκε το 1526 μ.Χ. στη Χρυσούπολη της Μακεδονίας (κοντά στην Καβάλα).
Οι γονείς του ήταν από κάποια επαρχία Ασιανών της Μικράς Ασίας και συγκεκριμένα από την πόλη Ελατεία. Για το φόβο των Αγαρηνών ήλθαν στην Χρυσούπολη, όπου πέθανε ο πατέρας αφού γέννησε δύο παιδιά. Τα παιδιά αυτά τα άρπαξαν οι Τούρκοι και ο πόνος της μάνας τους Ευδοκίας ήταν μεγάλος και για να τον ελαφρύνει, κλείστηκε σε γυναικείο μοναστήρι.
Κάποτε όμως, σε μια πανήγυρη ενός ανδρικού μοναστηριού συνάντησε τα δύο παιδιά της και με μεγάλη συγκίνηση άκουσε την ιστορία της σωτηρίας των παιδιών της, από τα χείλη του ηγουμένου. Ο Θεόφιλος έτσι ήταν το πρώτο του όνομα, έδειξε μεγάλη προθυμία στο μοναστήρι αυτό και εκάρη μοναχός με το όνομα Φιλόθεος.
Κατόπιν, το 1551 μ.Χ. και σε ηλικία 25 ετών, πήγε στο Άγιο Όρος και συγκεκριμένα στο κοινόβιο της Ιεράς Μονής Διονυσίου, όπου οι ασκητικοί του αγώνες έγιναν παράδειγμα σε πολλούς αδελφούς.
Αργότερα, αναζητώντας περισσότερο την ησυχία, προφασιζόμενος ότι ασθένησε και έχασε την ακοή του, αποσύρεται σε σπήλαιο έξω από την μονή. Εκεί ανεδείχθη θαυμαστός ασκητής και νικητής δαιμόνων. Όταν απεκαλύφθη η προσποιητή του ασθένεια, αναγκάσθηκε ν’ αλλάξει τόπο διαμονής, για να μη τον τιμούν. Στη νέα του κατοικία απέκτησε τρεις μαθητές.
Ο Θεός, για τους κόπους του τον αντάμειψε με το προορατικό χάρισμα.
Πέθανε ειρηνικά σε ηλικία 84 χρονών (1610 μ.Χ.). Στους μαθητές του είχε δώσει εντολή να μη θάψουν το σώμα του, αλλά να το αφήσουν να το φάνε τα θηρία του δάσους. Ο πανάγαθος Θεός όμως το κατηύγασε με φώς, από το όποιο οδηγούμενος ένας μοναχός, παρέλαβε την κάρα του και την παρέδωσε στους μαθητές του οσίου.
Η κάρα σώζεται μέχρι σήμερα στη μονή της Πέτρας, της επαρχίας Θεσσαλιώτιδος, σε αργυρή θήκη, και απολαμβάνει μεγάλης τιμής από τους πιστούς. Μέρος τού τιμίου λειψάνου του οσίου, το 1972 μ.Χ., μετέφερε ο μακαριστός ηγούμενος αρχιμανδρίτης Γαβριήλ από τη μονή Κορώνης στη μονή Διονυσίου.
Ο βίος του οσίου γράφηκε από τον μοναχό Δανιήλ Διονυσιάτη, αντιγράφοντας παλαιότερο κώδικα, τον όποιο μεταγλώττισε ο μοναχός Αγάπιος Λάνδος (1802 μ.Χ.) και δημοσιεύθηκε αργότερα (Βενετία 1872 μ.Χ.).
Απολυτίκιον
Ήχος δ . Ταχύ προκατάλαβε.
Ως φίλος θερμότατος του των απάντων Θεού, Φιλόθεε Όσιε, τη ση αγία ζωή, ενθέως δεδόξασαι· όθεν την των θαυμάτων, δωρεάν κεκτημένος, νέμεις τοις σε τιμώσι, δαψιλώς την σην χάριν, πρεσβεύων τω Σωτήρι υπέρ των ψυχών ημών.
Έτερον Απολυτίκιον
Ήχος γ . Θείας πίστεως.
Θεία χάριτι, της Θεοτόκου, ως λελύτρωσαι, χειρών απίστων, εν Νεαπόλει οσίως εμόνασας, και εν τω Άθω ασκήσας Φιλόθεε, φίλος Θεού φερωνύμως γεγένησαι, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Κοντάκιον
Ήχος πλ. δ . Τη Υπερμάχω.
Ως της φιλίας της εν κόσμω ξένον πέλοντα, και της ενθέου οικειώσεως μετέχοντα, ο Θεός σε εμεγάλυνε θεοφόρε.Αλλ’ ως φίλος του Σωτήρος γνησιώτατος, της φιλίας των χειρόνων απολύτρωσαι, τους βοώντάς σοι· χαίροις Πάτερ Φιλόθεε.
Κάθισμα
Ήχος δ . Ταχύ προκατάλαβε.
Ησύχως διήνυσας την σην αγίαν ζωήν, νοός καθαρότητι και αενάω ευχή, Φιλόθεε Όσιε, όθε της ουρανίου, ηξιώθης παστάδος, κάλλος το του Σωτήρος, καθορών συν Αγγέλοις, μεθ’ ων αεί δυσώπει, υπέρ των τιμώντων σε.
Ο Οίκος
Άγγελος εν ασκήσει, αληθώς ανεδείχθης, Φιλόθεε θεράπον Κυρίου, και νυν Αγγέλων δήμοις συνών, συν αυτοίς δια παντός καθικέτευε, πταισμάτων δούναι άφεσιν, τοις ευλαβώς σοι εκβοώσι·
Χαίρε, Οσίων το εκμαγείον·
χαίρε, ο ξένος των επιγείων.
Χαίρε, της φιλίας του κόσμου υπέρτερος·
χαίρε, της αγάπης Κυρίου ο έμπλεως.
Χαίρε, δένδρον ευθαλέστατον, αρετών ασκητικών·
χαίρε, άνθος ευωδέστατον, δωρεών πνευματικών.
Χαίρε, ότι εν Άθω, ως αστήρ διαλάμπεις·
χαίρε, ότι καρδίας, Μοναστών καταυγάζεις.
Χαίρε, Χριστού της δόξης, ο μέτοχος·
χαίρε, ημών μεσίτης, ο ένθεος.
Χαίρε, φωτός κοινωνέ ουρανίου·
χαίρε, εχθρού καθαιρέτα δολίου.
Χαίροις Πάτερ Φιλόθεε.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις Χρυσουπόλεως ο βλαστός, και Μονής Προδρόμου της εν Άθω άνθος σεπτόν, χαίροις ο Κυρίω, ασκητικώς δουλεύσας, Φιλόθεε τρισμάκαρ, Αγγέλων σύσκηνε.
Sursa: diakonima.gr