Απευθυνόμενος στο νέο Ιερέα ο Σεβ. κ. Σεραφείμ επεσήμανε ότι «Σήμερα ολοκληρώνεται η ιερουργία του Θεού στην προσωπική σου ζωή, σήμερα το Πνεύμα το Πανάγιο κατέρχεται σε σένα εν είδη πυρήνων γλωσσών για να σε μεταστοιχειώσει σε Οικονόμο των Θείων Μυστηρίων, σε υπηρέτη και αυτουργό του Θεού Λόγου. 

Γίνεσαι ένας χρυσός κρίκος σε μια πολυτίμητη και ιερά αλυσίδα ζωής, αληθείας, γνησιότητος και αυθεντικότητος δια της Αποστολικής διαδοχής. Γίνεσαι μέτοχος και συμπρεσβύτερος των Αποστόλων, των Πατέρων, των Αγίων και Δικαίων της αμωμήτου ημών Πίστεως δια την Αγίας ιερωσύνης.… Εύχομαι πάντοτε να αντιλαμβάνεσαι την απολυτότητα της Θείας Δωρεάς που παίρνεις σήμερα. Εύχομαι πάντοτε να αισθάνεσαι έως τα μύχια της υπάρξεώς σου, το πόσο σε τιμά ο Θεός αυτή τη στιγμή.… Είναι πολυσήμαντο το γεγονός ότι χειροτονείσαι Πρεσβύτερος της Εκκλησίας του Χριστού, της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και ότι μετέχεις στη γνησιότητα και στην αυθεντικότητα της Θείας Ζωής, όχι σε κάποια παρασυναγωγή ή σε κάποια sexta ή σε κάποια ψευδοεκκλησία, αλλά στο Σώμα του Χριστού, που όπως είπες πολύ σωστά, κεφαλή δεν έχει κανέναν άνθρωπο, αλλά τον αιώνιο Θεό, τον Σωτήρα του κόσμου, γιατί Εκκλησία είναι Χριστοκεντρική και όλοι εμείς λειτουργούμε εις τύπον και τόπον Εκείνου.»Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Σεβασμιώτατος σημείωσε ότι «… Συνδέεσαι από σήμερα, ημέρα εορτής των Αγίων Αναργύρων, και με έναν άλλο υπερφυέστατο τρόπο, διότι και εσύ εν τω μέτρω των πραγμάτων του βίου τούτου, είσαι ένας Ανάργυρος, ο οποίος εισέρχεσαι εις την Εκκλησίαν όχι για να βιοπορίζεσαι, ούτε για να γίνεις τω της Εκκλησίας χρημάτων Διάκονος ή έστω διαχειριστής, αλλά για να δώσεις τον εαυτόν σου απόλυτα στο Θεό. Η ζωή σου θα είναι μια διαρκής και διηνεκώς προσφορά σ’ Εκείνον, ο οποίος μας ηγόρασεν όχι με χρυσό ή άργυρο, αλλά με το Τίμιον το Αίμα, το άσπιλο και πανακύρατον.

Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο να ενθυμείσαι πάντοτε το στενό σου δεσμό με τους ιαματικούς Αναργύρους, να εμπνέεσαι από αυτό, να συνεγείρεσαι και η Ιερωσύνη σου να είναι Άσπιλος, Πολυποίκιλος, Χαρισματική και Αγία.

… Αδελφέ μας, ευχόμεθα όλοι οι συμπρεσβύτεροί σου, οι αδερφοί σου εν Κυρίω, να βιώσεις μια αγία Ιερωσύνη, να σου χαρίσει το Πνεύμα το Άγιο όλα τα χαρίσματα της αγάπης του.»

Ο π. Χρήστος λίγο πριν τη χειροτονία του μεταξύ των άλλων είπε: «Ο Χριστός είναι ο Παράδεισος. Ο Παράδεισος αρχίζει από δω. Η Εκκλησία είναι ο επί Γης παράδεισος, ομοιότατος με τον εν τοις ουρανοίς. Το σπουδαίο είναι να μπούμε στην Εκκλησία, γιατί η Εκκλησία είναι νέα ζωή εν Χριστώ. Για εμάς τους χριστιανούς εκεί δεν υπάρχει θάνατος, δεν υπάρχει κόλασις, γιατί εκείνο που μας απασχολεί είναι η λατρεία στο Χριστό και στο συνάνθρωπο».

Αναλογιζόμενος τα λόγια του γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου θα τολμήσω να αναφέρω πως μ’ αυτόν τον τρόπο επιθυμώ να βιώνω την Εκκλησία. Είχα την ευλογία να μεγαλώσω στην ενορία των Αγίων Αναργύρων Καραβά. Πριν ακόμα πάω σχολείο με έπαιρνε μαζί του εδώ ο παππούς μου ο Παναγιώτης, ένας άνθρωπος που είχε την αίσθηση της παρουσίας του Θεού στη ζωή του, λάμβανε μέρος ανελλιπώς σε όλες τις ακολουθίες του νυχθημέρου διακονώντας αφιλοκερδώς από τη θέση του στο ψαλτήρι και ζούσε με συνέπεια ενώπιον του Θεού. Από αυτόν έμαθα πως η τακτική συμμετοχή στο μυστήριο της εξομολόγησης και της Θείας Ευχαριστίας οδηγούν τον άνθρωπο στον αγιασμό.

Εδώ γνώρισα τον π. Γεώργιο Κρητικό. Στα παιδικά μου μάτια, το δέος του ενώπιον του θυσιαστηρίου, απαράλλακτο ακόμα και σήμερα, γεννούσε μέσα μου την επιθυμία να ζήσω όσα κι εκείνος. Μας αντιμετώπιζε όλους σαν παιδιά του και ο μεγάλος του πόθος δεν ήταν να βρισκόμαστε δίπλα σε εκείνον, αλλά μαζί με το Χριστό.

Μαζί του συνεχώς στο Ναό και ο π. Βασίλειος Τσιμούρης. Συνεπείς και οι δύο στα ιερατικά τους καθήκοντα, δίπλα σε όποιον χρειαζόταν βοήθεια, οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας. Κοντά τους τα τελευταία χρόνια ο π. Δημήτριος Κατσουρός, ο π. Αναστάσιος Βασιλόπουλος και ο π. Σπυρίδων Τσιμούρης.

Στο Κατηχητικό έζησα την αληθινή παρέα με φιλίες χωρίς σκοπιμότητες. Ο ενθουσιασμός με τον οποίο παίρναμε μέρος στις δραστηριότητες της νεότητας που οργάνωνε ο π. Μεθόδιος Κρητικός υπάρχει ακόμα στη μνήμη μου. Νιώθω πως ζήσαμε την ουσία κι όχι κάτι φαινομενικό. Μάθαμε να ζητάμε το «είναι» και όχι το «φαίνεσθαι». Μεγάλη είναι η χαρά μου καθώς με πολλούς φίλους που μεγαλώσαμε μαζί, θα είμαι σε λίγο και συλλειτουργός των μυστηρίων της Εκκλησίας.

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ, ευτύχισα να γνωρίσω την Εκκλησία, με κεφαλή το Χριστό και όχι τον ιερέα. Από τον ιερέα άκουσα λόγια παρηγοριάς όταν χρειάστηκε, και λόγους καθοδήγησης στα στραβοπατήματα, πάντα με αγάπη, χωρίς πρόθεση να γίνει αρεστός στην ποιμαντική του Διακονία. Από τον ιερέα άκουσα λόγια για καθαρή ζωή, βλέποντας πρώτα εκείνον να αγωνίζεται για την καθαρότητα του βίου του. Έζησα τον ιερέα δίπλα στο συνάνθρωπο, συμπάσχοντα μαζί του, όχι όμως ως ένα απλό πάροχο κοινωνικών υπηρεσιών, αλλά κάτι πολύ ανώτερο, ως υπηρέτη έχοντα τη χάρη του Χριστού για την τέλεση των μυστηρίων, όπως αναφέρει ο Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης: «Διό ουδέ ημείς οι ιερείς ενεργούμεν τελούντες τα μυστήρια, αλλά λειτουργούμεν μόνον, ήτοι υπηρετούμεν, Αυτός δε δι’ ημών ενεργεί». Εύχομαι τα βιώματά μου αυτά να είναι πάντα νωπά στη μνήμη μου και να καθορίζουν και την πορεία μου ως ιερέα, υπηρετούντα στην τοπική Εκκλησία του Πειραιά που προεξάρχετε Σεβασμιώτατε με δυναμισμό και αληθινή παρρησία.

Ο γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ μιλώντας περί ιερωσύνης αναφέρει: «Η ιερωσύνη είναι το δώρο της Εκκλησίας στην ανθρώπινη φύση, που με αυτήν ιερουργούμε τα Άγια Μυστήρια του Θεού μας».

Το μόνο που μπορώ να αναφέρω περί ιερωσύνης είναι πως αισθάνομαι ευτυχής, καθώς από σήμερα θα είμαι μέτοχος αυτού του δώρου, της χάρης και της χαράς, από τη θέση του λειτουργού πλέον.»

Ο νέος ιερεύς π. Χρήστος τοποθετήθηκε υπό του Σεβασμιωτάτου να ιερουργεί στον Ιερό Ναό Θείας Μεταμορφώσεως Παλαιάς Κοκκινιάς.

Source: http://synodoiporia.blogspot.ro/2013/07/video-video.html