Τό Σάββατον, 3ην /16ην Φεβρουαρίου 2013, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου εἰς τήν Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν ἐν Καταμόνας, συνοικίαν τῆς δυτικῆς πόλεως Ἱεροσολύμων, ἐν ᾗ ποτε ἤνθει ἡ Ἑλληνική παροικία.
Τῆς θείας Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἀβήλων κ. Δωροθέου, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί Θαβωρίου κ. Μεθοδίου.
Πρός τό πολυπληθές καί εὐσεβές ἐκκλησίασμα ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί καί ἐν ταυτοχρόνῳ μεταφράσει εἰς τήν ρωσικήν ὑπό τοῦ π. Εὐσεβίου ὡς ἕπεται:
«Ἀνοιγέσθω ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ σήμερον· ὁ γάρ ἄναρχος Λόγος τοῦ Πατρός,ἀρχήν λαβών χρονικήν, μή ἐκστάς τῆς αὐτοῦ θεότητος ὑπό Παρθένου ὡς βρέφος τεσσαρακονθήμερον Μητρός ἑκών προσφέρεται, ἐν ναῷ τῷ νομικῷ· καί Τοῦτον ἀγκάλαις εἰσδέχεται ὁ Πρέσβυς, ἀπόλυσον κράζων, ὁ δοῦλος τῷ Δεσπότῃ· οἱ γάρ ὀφθαλμοί μου εἶδον τό σωτήριόν Σου. Ὁ ἐλθών εἰς τόν κόσμον σῶσαι γένος ἀνθρώπων, Κύριε δόξα σοι», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκηνηταί τοῦ Παναγίου Τάφου
καί τοῦ Ἱεροῦ Προσκυνήματος τούτου,
Σήμερον, τῇ χάριτι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος προσήλθομεν ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ Προσκυνήματι, δηλονότι εἰς τόν τόπον τῆς ταφῆς τοῦ Ἁγίου καί δικαίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου, διά νά τελέσωμεν τήν ἱεράν αὐτοῦ μνήμην, προσφέροντες θυσίαν αἰνέσεως τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ.
Ὁ Ἅγιος καί δίκαιος Συμεών καλεῖται Θεοδόχος, διότι ἐδέχθη εἰς τάς ἀγκάλας αὐτοῦ τόν ἄναρχον Λόγον τοῦ Θεοῦ Πατρός, Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Αὐτός δέ ὁ ἄναρχος Λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός καί Υἱός γενόμενος τοῦ ἀνθρώπου κατά τήν ἀειπάρθενον αὐτοῦ Μητέρα εἶναι ὁ Κύριος, ὅν εἶδον λέγει ὁ Προφήτης Ἡσαΐας, «καθήμενον ἐπί θρόνου ὑψηλοῦ καί ἐπῃρμένον καί πλήρης ὁ οἶκος τῆς δόξης Αὐτοῦ», (Ἡσ. 6,1). Ἐκ τοῦ γεγονότος τούτου ἐμπνέεται ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ μελῳδός εἰς τήν σύνθεσιν τῆς παρούσης καταβασίας:
«Ὡς εἶδεν Ἡσαΐας συμβολικῶς ἐν θρόνῳ ἐπῃρμένῳ Θεόν ὑπ’ ἀγγέλων δόξης δορυφορούμενον, ὤ τάλας! ἐβόα, ἐγώ· πρό γάρ εἶδον σωματούμενον Θεόν, φωτός ἀνεσπέρου καί εἰρήνης δεσπόζοντα».
Τόν σωματωθέντα καί ἐνανθρωπήσαντα Θεόν, ὁ Ὁποῖος εἶναι ὁ Κύριος τοῦ ἀνεσπέρου φωτός καί τῆς εἰρήνης προσέφερεν ὡς βρέφος τεσσαρακονθήμερον ἡ ἀειπάρθενος καί Θεοτόκος μητέρα Αὐτοῦ ἐν τῷ Ναῷ τῷ νομικῷ κατά τήν ἰουδαϊκήν συνήθειαν τοῦ σκιώδους καί νομικοῦ γράμματος.
«Σήμερον», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας, «ὁ Σωτήρ ὡς βρέφος προσηνέχθη, ἐν τῷ ναῷ Κυρίου καί χερσί γηραλέαις ὁ Πρέσβυς ( Συμεών ) τοῦτον δέχεται». « Ἄνθραξ ὁ προφθείς τῷ θείῳ Ἡσαΐᾳ Χριστός, ὡς ἐν λαβίδι χερσί τῆς Θεοτόκου, νῦν» καί πάλιν ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός, «τῷ Πρεσβύτῃ δίδοται». Ὡς δέ μαρτυρεῖ ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς «ἐν εἰρήνῃ…, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό σωτήριόν Σου, ὅ ἡτοίμασας κατά πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καί δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ». (Λουκ. 2,29).
Ἡ ὑπό τοῦ μελῳδοῦ τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά καί τοῦ εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ χρῆσις τῶν λέξεων «σήμερον» καί «νῦν» καταδεικνύει σαφέστατα ὅτι ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός Λόγος, Κύριος δέ ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἶναι «τό σωτήριον τοῦ κόσμου», «τό φῶς τῶν ἐθνῶν» καί ἡ «δόξα» τοῦ λαοῦ Αὐτοῦ, δηλονότι τῶν μελῶν τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ.
Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Χριστός προσφέρεται εἰς τάς ἀγκάλας ὅλων ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἕτοιμοι νά τόν δεχθοῦν, νά τόν ἰδοῦν καί νά τόν ψηλαφήσουν. Ἰδού, ἐν προκειμένῳ, τί λέγουν οἱ ἔγκριτοι ἑρμηνευταί τῆς Ἐκκλησίας: «Φῶς ἐστιν ἐθνῶν ὁ Χριστός, ἐπειδή τά ἐσκοτισμένα ἔθνη ἤμελλε φωτίσαι τῇ διδασκαλίᾳ. Νῦν γάρ εἰσεδέξατο ὁ Πατήρ τούς ἐξ ἐθνῶν σύνθημα δούς αὐτοῖς εἰρήνης, τήν σωτηρίαν τήν διά τῆς εἰς Χριστόν πίστεως». «Γέγονε φῶς», λέγει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, «τοῖς ἐν σκότει καί πεπλανημένοις καί ὑπό χεῖρα πεσοῦσιν διαβολικῆς».
Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου, εἶναι φῶς. Οὐδείς δύναται νά ἀντιληφθῇ τήν σημασίαν καί τήν δύναμιν τούτου, ἐάν προηγουμένως δέν ἐδοκίμασε διά τῆς πείρας τί εἶναι ὁ σκοτισμός τῆς διανοίας, τί εἶναι θλῖψις καί ἀπογοήτευσις. Τό φῶς τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐκεῖνον, τό ὁποῖον διαλύει τό σκότος καί φωτίζει πάντα τά ἔθνη, ὡς τοῦτο μαρτυρεῖται ὑπό τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου: «Ἰδού δέδωκά σε… εἰς φῶς ἐθνῶν τοῦ εἶναι δέ εἰς σωτηρίαν ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς», (Ἡσ. 49,6). Τούς προφητικούς τούτους λόγους ἐπιβεβαιώνει Αὐτός οὗτος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, λέγων: «ἐγώ φῶς εἰς τόν κόσμον ἐλήλυθα, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ ἐν τῇ σκοτίᾳ μή μείνῃ», (Ἰωάν. 12,46).
Ἡ ἑόρτιος μνήμη τοῦ Ἁγίου καί δικαίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου ἡ ὁποία κατ’ οὐσίαν ἀποτελεῖ προέκτασιν τῆς μεγάλης Δεσποτικῆς ἑορτῆς τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μᾶς καλεῖ σήμερον καί νῦν, τώρα αὐτήν τήν στιγμήν νά συναντηθῶμεν μέ τόν Χριστόν ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός: «Δεῦτε καί ἡμεῖς ᾂσμασιν ἐνθέοις, Χριστῷ συναντηθῶμεν καί δεξώμεθα Αὐτόν, Οὗ τό σωτήριον ὁ Συμεών ἑώρακεν. Οὗτὸς ἐστιν, Ὅν ὁ Δαυΐδ καταγγέλλει. Οὗτὸς ἐστιν ὁ ἐν προφήταις λαλήσας ὁ σαρκωθείς δι’ ἡμᾶς καί νόμῳ φθεγγόμενος, Αὐτόν προσκυνήσωμεν».
Αὐτήν ἀκριβῶς τήν Ὑπαπαντήν, δηλονότι τήν συνάντησιν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, προγευόμεθα κατά τήν συμμετοχήν μας εἰς τό μέγα τῆς θείας Εὐχαριστίας μυστήριον. Αὐτήν ἀκριβῶς τήν συνάντησιν ἐπιτυγχάνομεν, ὅταν δίδωμεν τροφήν εἰς τούς πεινῶντας, ἐνδύματα εἰς τούς γυμνούς κατά τούς Κυριακούς λόγους: «ἐπείνασα γάρ καί ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καί ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καί συνηγάγετέ με, γυμνός καί περιεβάλετέ με, ἠσθένησα καί ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην καί ἤλθετε πρός με», ( Ματθ. 25,35).
Δεῦτε καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τῇ Θεοτόκῳ προσδράμωμεν, οἱ βουλόμενοι κατιδεῖν τόν Υἱόν αὐτῆς πρός Συμεών ἀπαγόμενον καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ὁ ἐν χερσί πρεσβυτικαῖς τήν σήμερον ἡμέραν, ὡς ἐφ’ ἅρματος Χερουβίμ, ἀνακλιθῆναι εὐδοκήσας, Χριστέ ὁ Θεός, καί ἡμᾶς τούς ὑμνοῦντὰς Σε, τῆς τῶν παθῶν τυραννίδος, ἀνακαλούμενος ρῦσαι καί σῶσον τάς ψυχάς ἡμῶν». Ἀμήν.
Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ὁ γηραιός ἀλλά ρέκτης καθηγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Θεοδώρητος ἐδεξιώθη τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν καί πάντας φιλοφρόνως εἰς τό ἡγουμενεῖον.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.